Κηφήνας
Η γνωστή λειτουργία των κηφήνων είναι η γονιμοποίηση της βασίλισσας. Δε συμμετέχουν σε καμία δουλειά μέσα στην κυψέλη. Ενδεχομένως να παίζουν ρόλο στη φερομονική ισορροπία μέσα στην αποικία, κάτι τέτοιο όμως δεν έχει ακόμα αποδειχθεί.
Αφού βγουν από το κελί τους, τρέφονται κατά τις πρώτες μέρες από τις τροφούς. Έπειτα μπορούν να τρέφονται μόνοι τους με μέλι. Ήδη από την ηλικία των 8 ημερών, βγαίνουν για λίγα λεπτά από την κυψέλη για να πραγματοποιήσουν τις πρώτες τους πτήσεις προσανατολισμού. Κατά την επιστροφή τους, μπορούν να μπερδέψουν την κυψέλη τους αλλά γίνονται εύκολα αποδεκτοί από άλλες, αν τα αποθέματα τροφής τους είναι καλά.
Οι κηφήνες υπάρχουν στις κυψέλες την άνοιξη και το φθινόπωρο και ο αριθμός τους αυξάνεται κατά το Μάιο το μήνα που είναι κορυφώνονται οι σμηνουργίες. Στο τέλος αυτής της περιόδου οι εργάτριες σταματούν να τους τρέφουν κι αρχίζουν να τους διώχνουν από τις κυψέλες. Όταν τα αποθέματα τροφής πέσουν τους σκοτώνουν. Το χειμώνα δεν συναντάμε κηφήνες παρα μόνο στις αρρενοτόκες αποικίες.
Ο κηφήνας χαρακτηρίζεται από το συμπαγές του σώμα. Τα μάτια και ο θώρακας του είναι πολύ ανεπτυγμένα και του προσδίδουν μεγάλες ικανότητες προσανατολισμού και πτήσης. Διαθέτει ένα επιπλέον τμήμα στις κεραίες του, οι οποίες έχουν περισσότερους αισθητήριους δέκτες.
Δεν διαθέτει κεντρί, κηρογόνονες πλάκες ή σύστημα για συλλογή γύρης. Η γλώσσα και τα στοματικά του μέρη είναι μικρότερα από εκείνα της εργάτριας.
Θεωρείται ώριμος αναπαραγωγικά στην ηλικία των 12 με 15 ημερών, μπορεί όμως να ζευγαρώσει μετά τις 30 με 40 ημέρες. Το αναπαραγωγικό του όργανο καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της κοιλιάς του. Οι όρχεις του αποτελούνται από περίπου 200 σπερματοφόρους σωλήνες που παράγουν σπερματοζωάρια. Αυτά αποθηκεύονται στις σπερματικές κύστες που επικοινωνούν με τους όρχεις με τον εκκριτικό αγωγό.
Ο εκσπερματικός αγωγός καταλήγει στο βολβό και από εκεί στον ενδοφαλλό. Το τμήμα αυτό αναστρέφεται κατά τη διάρκεια της σύζευξης κι επέρχεται η εκσπερμάτωση μαζί με μια προστατευτική βλέννα. Ο κηφήνας πεθαίνει λίγο αργότερα, διότι μετά τη σύζευξη τα γεννητικά του όργανα αποκόβονται από το υπόλοιπο σώμα του.
πηγή: Σύγχρονη Μελισσοκομία – Henry Clement
