Η πτήση των μελισσών
Κατά τη διάρκεια της πτήσης, τα μπροστινά και πίσω φτερά συνδέονται με ένα σύστημα άγκιστρων: είκοσι περίπου άγκιστρα που βρίσκονται στο μπροστινό μέρος του πίσω φτερού γαντζώνονται πάνω σε μια εσοχή που μοιάζει με λούκι στο πίσω μέρος του μπροστινού φτερού.
Όταν η μέλισσα ξεκουράζεται, τα 2 ζεύγη φτερών αποσυναρμολογούνται κι απομονώνονται. Το σύστημα αυτό έχει το πλεονέκτημα να μειώνει τα φαινόμενα μεταπτώσεων και καθυστερήσεων κατά τη διάρκεια της πτήσης.
Η μέση ταχύτητα πτήσης των εργατριών ανέρχεται στα 25 με 30 χλμ/ώρα και εξαρτάται από το φορτίο της γύρης και του νέκταρος που κουβαλούν – μπορεί να φτάσει μέχρι τα 70μg (40μg νέκταρ και 35μg γύρη). Η συλλέκτρια πραγματοποιεί κατά μέσο όρο 10 με 15 πτήσεις την ημέρα, οι ειδικευμένες όμως συλλέκτριες νέκταρος μπορούν να κάνουν μέχρι 150 πτήσεις. Οι εργάτριες μπορούν να διανύσουν συνολικά μέχρι και 800 χλμ πετώντας καθόλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Έχει βρεθεί ότι οι μέλισσες συλλέγουν κατά μέσο όρο σε μια ακτίνα 1100 έως 1500 μέτρων. Ωστόσο παρατηρείται μεγάλος αριθμός συλλεκτριών σε απόσταση 3500 μέτρων από την κυψέλη, γεγονός που σημαίνει ότι οι κυψέλες καλό είναι να μεταφέρονται σε μια απόσταση λιγότερο των 3000 μέτρων ειδάλλως οι συλλέκτριες θα επιστρέψουν στην αρχική τοποθεσία της κυψέλης.
πηγή: Σύγχρονη Μελισσοκομία, H. Clement
