Τροφοδότηση μελισσιών
Η μέλισσα συλλέγει νέκταρ, γύρη, νερό και πρόπολη. Το νέκταρ το μετατρέπει σε μέλι που αποτελεί την πολύτιμη πηγή ενέργειας για τις δραστηριότητες της, η γύρη της δίνει τις απαραίτητες πρωτείνες για να συντηρηθεί και αναπτυχθεί ως οργανισμός, το νερό τη βοηθά να ρυθμίζει τη θερμοκρασία της φωλιάς και τέλος η πρόπολη για να απολυμάνει, να στεγανοποιήσει τη φωλιά της και να ταριχεύσει νεκρούς οργανισμούς που δεν μπορεί να απομακρύνει.
Στο φυσικό της περιβάλλον, η μέλισσα δεν δυσκολεύεται να συλλέξει τα απαραίτητα αυτά εφόδια, σε τεχνητές όμως συνθήκες έντονου ανταγωνισμού, που δημιουργήθηκαν με την επέμβαση του ανθρώπου, δεν είναι πάντα σε θέση να καλύψει τις ανάγκες της. Στις περιπτώσεις αυτές ο μελισσοκόμος πρέπει να συμπληρώσει τις τροφές της. Η επέμβαση αυτή λέγεται τροφοδότηση και είναι από τους βασικότερους χειρισμούς στους οποίους καταφεύγει ο μελισσοκόμος για να βοηθήσει το μελίσσι. Τα διάφορα είδη και μέθοδοι τροφοδοσίας εφαρμόζονται για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες και διαφορετικές καταστάσεις. Έτσι λοιπόν η τροφοδότηση των μελισσών είναι απαραίτητη:
α. Όταν δεν υπάρχουν αρκετά αποθέματα για το ξεχειμώνιασμα του μελισσιού.
β. Όταν εγκαθίσταται ένας νέος αφεσμός
γ. Όταν γίνονται επεμβάσεις στο μελίσσι, όπως βασιλοτροφία, συνένωση, εισαγωγή βασίλισσας κλπ.
δ. Όταν παρατηρούνται απώλειες συλλεκτριών από εντομοκτόνα ή άλλες αιτίες.
ε. Όταν δεν υπάρχει νεκταροέκκριση ή διαθέσιμη γύρη στην περιοχή, με αποτέλεσμα να περιορίζεται η εκτροφή γόνου.
στ. Όταν εφαρμόζεται θεραπεία για ασθένειες
ζ. Όταν τα μελίσσια μεταφέρονται για την επικονίαση καλλιεργειών που δίνουν μόνο γύρη (ακτινίδια)
πηγή: Πρακτική Μελισσοκομία, Α. Θραυβούλου
